IDEA
KONTAKT
DOŁĄCZ!

ŁUKASZ HORBÓW

Wszystko będzie dobrze
Kiedy skończę, kiedy już powiem, że wiem o wszystkim, co dzieje się świecie, o kryzysie politycznym, klimatycznym, gospodarczym, ekologicznym, o głodzie i nierównościach, o tym, że nie czuję się bezpiecznie, że dalej ludzie giną z głodu i umierają na uleczalne choroby, że nadal żyjemy w świecie przepełnionym rasizmem, homofobią, seksizmem i faszyzmem, że niektórzy rodzice dalej katują swoje dzieci, a inni łamią prawo i ryzykują swoje życie, żeby zapewnić im byt, że nadal nie znaleźliśmy leku na AIDS i raka, i kiedy powiem wam, że nie wierzę, że to, co robimy może tu coś zmienić albo na coś wpłynąć. Gdy powiem wam to wszystko, gdy powiem wam to wszystko, gdy powiem wam, że nie podoba mi się jak się traktujemy, co mówimy sobie nawzajem, i o innych, nic do mnie nie mówcie, nie mówcie mi, czy mam racje, czy nie, czy się ze mną zgadzacie, czy nie, i czy to słuszne, nie chce też już słyszeć o tych wszystkich złych rzeczach na świecie, wiem, że one istnieją, ale wierzę, naprawdę wierzę, że w końcu wszystko będzie dobrze, że naprawdę wszystko się ułoży albo po prostu, jeszcze nie wiem jak i gdzie, ale ucieknę.
Bo czy jest coś piękniejszego od wiary i przekonania, że wszystko będzie dobrze?
Wiem jeszcze, że jeśli miałbym za coś umrzeć, to tylko dla miłości i że na pewno nic tu nie zmienimy, a jeśli ktoś myśli inaczej, to nic w tym złego.

Tekst został napisany do performansu, który wykonałem na wystawie Póki my żyjemy w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku. Odnosił się do innych prac prezentowanych na wystawie, a także był odpowiedzią na presję, jaką czułem i nadal czuje odnośnie swojej aktywności społecznej i aktywistycznej. Inspiracją do napisania tego tekstu była twórczość Andrzeja Partum i Jacka Kryszkowskiego oraz manifest Zoe Leonard.