MICHALINA W. KLASIK
Wierzę w możliwość stworzenia nowych, dobrych opowieści o świecie. Opowieści, które będą uczyły nas zamieszkiwania Ziemi „w sposób delikatny i bez pozostawiania śladu”, uważnego bycia w świecie. Język wizualny posiada ogromny potencjał komunikacyjny, pozwala budować ponad podziałami zrozumiały i dostępny przekaz. Zastanawiam się wciąż jak używać go mądrze, dobrze.
Moją inspiracją są aktywiści/tki – ludzie, którzy buntują się i protestują, często narażając swoje zdrowie i życie. Mój sposób wypowiedzi nie jest jednak tak bezpośredni. Przyznaję – nie odnajduję w sobie wystarczająco dużo odwagi potrzebnej do takiej konfrontacji. Moja postawa wynika też z przeczucia, że subtelne, ale konsekwentne działanie może być efektywne. Ma szansę dotrzeć do nieco innego grona osób niż otwarte protesty, poszerzając zasięg przekazu.
Jakiś czas temu, przeglądając teksty Mikołaja Smoczyńskiego, natrafiłam na opis cyklu prac The Secret Performance. Pisał on: „Nigdy nie byłem performerem (...), nie znajdowałem w sobie dostatecznej odwagi, ani też owego specyficznego bezwstydu, które są niezbędne, aby wystąpić przed publicznością. (…) moje akcje były zawsze tylko dla fotografii. Były doświadczeniem jednego”. Bycie aktywistką wymaga podobnych cech charakteru, jak bycie performerem. Podobnie jak Smoczyński, nie do końca potrafię te cechy w sobie odnaleźć, a jednocześnie odczuwam silną potrzebę przyłączenia się do głosów sprzeciwiających się antropocentrycznej wizji świata. Robię więc to na swój sposób, który pozwala jedynie na odnalezienie śladów mojego protestu. The Secret Activism to obszar moich badań/poszukiwań.
Obecnie pracuję nad dwoma uzupełniającymi się cyklami prac. Pejzaż polski odnosi się do sytuacji w polskich lasach, gdzie przemysł leśny ze starych, cennych przyrodniczo lasów, próbuje zrobić uprawę monokultur, hodowanych jedynie do produkcji desek. To szkodliwe działanie dla nas wszystkich – niedopuszczalne w dobie zbliżającej się katastrofy klimatycznej i w czasie szóstego wymierania gatunków. W ramach tego projektu spędzam dużo czasu w lesie, włócząc się i fotografując. Równocześnie w internecie odnajduję wiele zdjęć osób, które fotografują się podczas przytulania drzew. Obejmują je czule, z troską. Zapisuję te zdjęcia i przetwarzam tak, aby zatarły się rysy twarzy, szczegóły ubioru, wyblakły kolory. Postaci zaczynają emanować wewnętrznym światłem, upodabniać się do siebie, łączyć, jakby należały do jednego, tajemniczego plemienia.
Sekretny aktywizm został użyty przeze mnie jako określenie własnej postawy, ale uważam, że może opisywać działalność wielu osób, nie tylko z obszaru sztuk wizualnych. Jest on uzupełnieniem, rozszerzeniem aktywizmu. Namawia do współtworzenia nowych opowieści o świecie, które pomogą nam współodczuwać i współdziałać.
O WYCINCE LASÓW ︎︎︎
Artystka wizualna i sekretna aktywistka. W swoich działaniach kieruje się ideą dekolonizacji przyrody. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach, doktora sztuk pięknych. Współpracuje z artystami/kami, aktywistami/kami z różnych stron świata, zajmującymi się problematyką głębokiej ekologii. Finalistka Open Out Festival w Norwegii i projektu What’s Next for Earth prowadzonego przez Millenium Alliance for Humanity and the Biosphere. Obecnie w trakcie rezydencji w GlogauAIR, Berlin.
Rita Müller
rita@prpgnd.net
